Sint-Walburgakerk Veurne

De Sint-Walburgakerk is het enige voorbeeld in de kuststreek van een groots opgevat gotisch kerkgebouw. Dat voorzag een koor en transkapellen, een transept, een schip en torens, maar alleen de koorpartij, de oostelijke transeptmuur en de westelijke torenaanzet werden gerealiseerd.

Het gebouw werd in 1907 'voltooid' in neogotische stijl, volgens het ontwerp van A. Van Assche en J. Vinck. Het neogotische schip is van het basilicale type, net als het koor. In de oksel van de zuidelijke koorkapel staat een 'Christus op de koude Steen' onder een afdak.
In het interieur volgt het schip de opbouw van de gotische koorpartij. Beide vertonen een drieledige opstand: spitse scheibogen in de onderste geleding, met een triforium en een rij spitsboogvensters erboven. De bekapping in het koor uit het eind van de 13de eeuw is de oudste bewaarde houtconstructie in de Westhoek.

Het hoogaltaar is samengesteld uit 17de- en 18de-eeuwse delen. Het koorgestoelte uit 1596 werd in de 17de eeuw uitgebreid. De preekstoel uit 1727 is een werk van H. Pulincx de Oude. Op het barokke doksaal staat een orgel uit 1743-1745. Aan weerszijden van de communiebank geven twee gebeeldhouwde barokke deuren uit 1751 toegang tot de kooromgang. Onder de vele beelden bevinden zich Sint-Walburga en haar broers.
De kerk bevat voorts schilderijen uit de 17de tot de 20ste eeuw en verscheidene grafstenen.

Tijdens het Internationaal orgelfestival Veurne-Westkust bespelen bekende organisten het orgel van de Sint-Walburgakerk.